تاثیر قصه گویی والدین بر رشد زبانی و تخیل کودکان

قصه گویی والدین یکی از موثرترین شیوه های تعامل زبانی و تربیتی با کودکان است که نقش مهمی در رشد مهارت های زبانی و تقویت تخیل ایفا می کند. این فرایند از طریق ایجاد موقعیت های ارتباطی فعال، افزایش مواجهه ی کودک با واژگان متنوع، ساختارهای پیچیده ی نحوی و روایت های منسجم، زمینه ی رشد زبان دریافتی و بیانی کودک را فراهم می سازد. هم زمان، دنیای داستان با ارائه ی موقعیت های خیالی، شخصیت های متفاوت و رویدادهایی فراتر از تجربه ی روزمره، سبب تحریک تخیل، تقویت تصویرسازی ذهنی و ارتقای توانایی های خلاقانه کودکان می شود. در شهرستان سقز که فرهنگ شفاهی و روایت گری بخش مهمی از هویت اجتماعی و خانوادگی را تشکیل می دهد، قصه گویی می تواند نقش دوچندانی در یادگیری زبانی و پرورش خلاقیت ایفا کند. این مقاله با بهره گیری از یافته های علمی حوزه ی روان شناسی رشد، علوم تربیتی و زبان شناسی کودک، سازوکارهای اثرگذاری قصه گویی را بررسی کرده و بر اهمیت احیای این سنت موثر در خانواده ها تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

قصه گویی والدین ، رشد زبانی کودک ، تخیل ، خلاقیت ، روایت گری ، ارتباط والد–کودک ، شهرستان سقز