اثربخشی آموزش از طریق هنر بر خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش از طریق هنر بر خلاقیت دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. امروزه، نظام های آموزشی به اهمیت پرورش تفکر خلاق به عنوان عاملی کلیدی در رشد علمی و اجتماعی افراد تاکید دارند. از آنجا که هنر بستری غنی برای بروز تخیل و نوآوری فراهم می کند، می تواند ابزاری کارآمد در تربیت ذهن خلاق کودکان باشد. روش تحقیق این مطالعه توصیفی–تحلیلی است و با مرور منابع نظری، مطالعات داخلی و یافته های تجربی مرتبط، به تحلیل ابعاد تربیتی و روان شناختی آموزش هنری پرداخته شده است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که آموزش مبتنی بر هنر موجب افزایش تفکر واگرا، تخیل بصری، انعطاف ذهنی و توانایی حل مساله در دانش آموزان می شود. همچنین، تعامل گروهی در فعالیت های هنری مانند نقاشی و تئاتر، حس اعتمادبه نفس و ابراز وجود را تقویت می کند که خود زمینه ساز خلاقیت کلامی و اجتماعی است. بررسی ها نشان داد مدارس ابتدایی که آموزش هنری منظم و هدفمند را در برنامه درسی خود گنجانده اند، در مقایسه با مدارس فاقد چنین برنامه ای، از میانگین بالاتری در شاخص های خلاقیت دانش آموزان برخوردارند. بر این اساس، نتایج پژوهش تاکید می کند که هنر نباید در نظام آموزشی به عنوان فعالیتی جنبی تلقی شود، بلکه باید در متن آموزش رسمی به گونه ای گنجانده شود که تفکر خلاق، تخیل و نوآوری در کودکان به صورت نظام مند پرورش یابد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، آموزش از طریق هنر ، کودکان ابتدایی ، تفکر واگرا ، نوآوری