اثربخشی روش داستان گویی در آموزش مفاهیم اخلاقی به دانش آموزان ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش داستان گویی در آموزش مفاهیم اخلاقی به دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. رویکرد پژوهش کیفی–تحلیلی بوده و جامعه آماری شامل گروهی از معلمان و دانش آموزان از سه شهر منتخب ایران است. داده های پژوهش از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مشاهده کلاسی گردآوری و با روش تحلیل مضمون مورد بررسی قرار گرفت. هدف اصلی، تبیین نقش روایت و تخیل در نهادینه سازی ارزش های اخلاقی چون صداقت، احترام، همدلی و مسئولیت پذیری در فرآیند آموزش بود. نتایج تحلیل ها نشان داد که روش داستان گویی با فعال سازی تخیل اخلاقی، تسهیل همذات پنداری و بازتاب هیجانی، یکی از موثرترین شیوه های یادگیری اخلاقی در سنین پایه است.تحلیل مضامین نشان داد که دانش آموزان به طور طبیعی در جریان شنیدن و بازگویی داستان ها، الگوهای اخلاقی را درونی کرده و رفتارهای خود را بر آنها منطبق می سازند. همچنین معلمان گزارش کردند که کاربرد قصه در کلاس، تعامل دانش آموزان را افزایش و مقاومت آنان در برابر آموزش مستقیم ارزش ها را کاهش داده است. یافته ها حاکی از آن بود که داستان گویی با ایجاد بستر گفت وگویی میان معلم و فراگیر، فرآیند «انتقال» مفاهیم اخلاقی را به یک «تجربه زیسته» تبدیل می کند.بر این اساس، نتیجه گیری شد که روش داستان گویی نه تنها نقش آموزشی بلکه وظیفه فرهنگی–تربیتی دارد و می تواند به عنوان راهبردی موثر در ترویج آموزش اخلاقی در دوره ابتدایی مورد استفاده نظام آموزشی کشور قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

داستان گویی ، آموزش اخلاقی ، یادگیری تجربی ، ارزش های انسانی ، تربیت کودکان