بررسی اثر آموزش فعال علوم زمین بر نگرش دانش آموزان نسبت به محیط زیست و مخاطرات طبیعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر آموزش فعال علوم زمین بر نگرش دانش آموزان نسبت به محیط زیست و مخاطرات طبیعی انجام شد. آموزش فعال به عنوان روشی تجربه محور و مشارکتی، با ایجاد فرصت های مشاهده، تجربه مستقیم و حل مسئله، قادر است نگرش دانش آموزان را در ابعاد شناختی، عاطفی و رفتاری تقویت کند. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مدارس متوسطه اول و دوم ناحیه ۲ شهر کرمانشاه بود و از بین آن ها نمونه ای شامل ۱۲۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای-تصادفی انتخاب شد. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد نگرش محیط زیستی و مخاطرات طبیعی بود که از نظر اعتبار و پایایی مورد تایید قرار گرفت.یافته ها نشان داد که آموزش فعال به طور معناداری دانش و باورهای علمی دانش آموزان نسبت به محیط زیست را ارتقا داد، حساسیت و علاقه عاطفی آن ها را افزایش داد و رفتارهای سازگار با محیط زیست را تقویت کرد. همچنین، دانش آموزان گروه آزمایش در ابعاد درک ریسک، آگاهی از مخاطرات و آمادگی برای مواجهه با خطر نیز پیشرفت قابل توجهی نشان دادند، در حالی که گروه کنترل تغییر چشمگیری نداشت. این نتایج نشان می دهد که آموزش فعال علوم زمین می تواند به طور همزمان نگرش محیط زیستی و مخاطره شناختی دانش آموزان را بهبود دهد و آن ها را برای مواجهه موثر با چالش های محیطی آماده سازد.با توجه به یافته ها، استفاده از روش های آموزش فعال، از جمله فعالیت های میدانی، پروژه محور و شبیه سازی مخاطرات طبیعی، به معلمان و برنامه ریزان آموزشی توصیه می شود تا نگرش و رفتار دانش آموزان را به سمت حفظ محیط زیست و مدیریت ایمن مخاطرات هدایت کنند. این پژوهش تاکید می کند که یادگیری فعال و مشارکتی می تواند ابزار موثری برای پرورش نسلی آگاه، مسئول و توانمند در مقابله با مسائل محیط زیستی و طبیعی باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش فعال ، علوم زمین ، نگرش محیط زیستی ، مخاطرات طبیعی ، یادگیری تجربی ، رفتار دانش آموزان