تاثیر فعالیت های گروهی و پروژه های مشترک بر افزایش اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

رشد مهارت های اجتماعی و اعتمادبه نفس در سال های ابتدایی تحصیل از عوامل اساسی در سازگاری آموزشی، پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی کودکان به شمار می آید و پژوهش های متعددی نشان داده اند که محیط های یادگیری مشارکتی می توانند این مولفه ها را به طور چشمگیری تقویت کنند. در این میان، فعالیت های گروهی و پروژه های مشترک به عنوان یکی از موثرترین رویکردهای آموزشی، فرصت هایی ایجاد می کنند که در آن دانش آموزان ضمن تجربه همکاری، مسئولیت پذیری، تعامل کلامی و حل مسئله جمعی، توانایی ابراز وجود و اعتمادبه نفس خود را در موقعیت های واقعی افزایش دهند. بررسی های مروری انجام شده در حوزه آموزش ابتدایی نشان می دهد که مشارکت فعال در کارهای گروهی، نه تنها مهارت های اجتماعی کودکان مانند همدلی، ارتباط موثر، مشارکت و کنترل هیجانی را بهبود می دهد، بلکه به رشد احساس شایستگی، توانمندی فردی و باور به توانایی های شخصی نیز کمک می کند. فعالیت های گروهی به ویژه زمانی که ساختارمند، هدفمند و همراه با بازخورد سازنده باشند، زمینه ای فراهم می آورند تا کودکان با نقش های مختلف آشنا شوند، مسئولیت های متفاوت را تجربه کنند و در مواجهه با چالش های جمعی، شیوه های مناسب تعامل و حل تعارض را بیاموزند. مقاله حاضر با تحلیل پژوهش های داخلی و خارجی در یک بازه زمانی گسترده، به بررسی الگوها، مکانیزم ها و شرایطی می پردازد که موجب می شود فعالیت های گروهی و پروژه محور بیشترین تاثیر را بر رشد اعتمادبه نفس و مهارت های اجتماعی در دوره ابتدایی داشته باشند. همچنین عوامل تقویت کننده و تضعیف کننده این اثرات، نقش معلم، شیوه سازمان دهی گروه ها و کیفیت تعاملات بین دانش آموزان به عنوان متغیرهای مداخله گر تحلیل شده اند تا چشم اندازی جامع برای استفاده بهینه از روش های مشارکتی در کلاس های درس ابتدایی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های گروهی ، پروژه های مشترک ، اعتمادبه نفس ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، دانش آموزان ابتدایی