آموزش دانش آموزان با نیاز های ویژه:روش های شخصی سازی شده

آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه همواره یکی از مهم ترین چالش های نظام های آموزشی بوده است. این گروه از دانش آموزان به دلیل تفاوت های شناختی، جسمی، عاطفی یا رفتاری، نیازمند رویکردهایی متفاوت و اختصاصی در فرآیند یاددهی–یادگیری هستند. در دهه های اخیر، مفهوم شخصی سازی آموزش به عنوان راهبردی کارآمد برای پاسخ گویی به تنوع یادگیرندگان، مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفته است. روش های شخصی سازی شده، با تکیه بر ارزیابی های دقیق از نیازها، توانایی ها و سبک های یادگیری دانش آموزان، امکان طراحی برنامه های آموزشی متناسب با ویژگی های فردی هر دانش آموز را فراهم می سازند. در این مقاله، با تمرکز بر کاربرد رویکردهای شخصی سازی شده در آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه، به بررسی نظریه های underpinning در این حوزه، انواع مداخلات موثر، نقش معلمان و فناوری های نوین در فرایند شخصی سازی پرداخته شده است.یافته ها نشان می دهند که بهره گیری از روش های شخصی سازی شده مانند طراحی برنامه های انفرادی آموزشی (IEP)، استفاده از فناوری های کمکی، تنظیم اهداف یادگیری قابل انعطاف و مشارکت فعال خانواده ها، به شکل معناداری باعث افزایش انگیزه، ارتقاء سطح مشارکت و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با نیازهای ویژه می شود. همچنین، تحقیقات کیفی و کمی در محیط های آموزشی نشان داده اند که شخصی سازی آموزش نه تنها موجب بهبود شاخص های تحصیلی می شود، بلکه به تقویت عزت نفس، کاهش اضطراب و ارتقاء تعاملات اجتماعی این دانش آموزان نیز کمک می کند. در این راستا، معلمان نقش محوری در طراحی، اجرا و بازنگری برنامه های آموزشی دارند و باید از دانش تخصصی، مهارت های حرفه ای و نگرش مثبت نسبت به توانمندی های متفاوت دانش آموزان برخوردار باشند.در مجموع، می توان نتیجه گرفت که آموزش شخصی سازی شده، راهکاری موثر برای تحقق عدالت آموزشی و ارتقاء کیفیت یادگیری در میان دانش آموزان با نیازهای ویژه محسوب می شود. این مقاله با هدف تبیین ضرورت، راهکارها و چالش های این رویکرد، بستری را برای گفت وگوی علمی و توسعه راهبردهای آموزشی نوین در حوزه آموزش فراگیر فراهم می سازد.