تاثیر آموزش مبتنی بر یادگیری هیجانی-اجتماعی بر رفتارهای اجتماعی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر یادگیری هیجانی-اجتماعی بر رفتارهای اجتماعی دانش آموزان انجام شد. این مطالعه از نوع کاربردی و با روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه هشتم شهر نقده در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ تشکیل دادند که از میان آن ها، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه رفتار اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) بود. روایی محتوایی این پرسشنامه با نظر متخصصان تایید شد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ برابر با ۰/۸۱ محاسبه گردید. گروه آزمایش در طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش برنامه یادگیری اجتماعی-هیجانی قرار گرفتند؛ در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش مبتنی بر یادگیری هیجانی-اجتماعی به طور معناداری موجب بهبود رفتارهای اجتماعی دانش آموزان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. بر اساس نتایج، آموزش SEL می تواند به عنوان رویکردی موثر برای ارتقاء تعاملات اجتماعی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، پیشنهاد می شود برنامه های یادگیری هیجانی-اجتماعی در چارچوب رسمی آموزش مدارس گنجانده شده و معلمان در این زمینه آموزش های لازم را دریافت نمایند.