تبیین مدل شاخص های روانشناسی محیطی در طراحی محیط های یادگیری (برای دانش آموزان نابینا)

امروزه یادگیری امری اجتناب ناپذیر در زندگی بشر مدرن است. در عصر حاضر برای امر اموزش نیاز به محیطی مشخص می باشد که دارای ویژگی های فیزیکی و روانی است که در ترکیب باهم این محیط را ایجاد می کنند. می توان گفت که زیبایی و جذابیت محیطی مولفه ای مهم در شکل گیری آن می باشد. جامعه ما ترکیبی از اغشار اجتماعی مختلف است که معلولین بخش قابل توجهی از ان را شکل می دهند و نابینایی و کم بینایی یکی از انواع معلولیت است. اما با توجه بر سلطه چشم بر بدن در کودکان نابینا بدون ادراک بصری دریافت زیبایی و جذابیت یک چالش خواهد بود. باید پرسید شاخص های روانشناسی محیط در طراحی محیط یادگیری چیست؟ تمایز معلولین و افراد غیر معلول در ارتباط حسی با محیط یادگیری چگونه است؟

برای پاسخ به این سوالات در این پژوهش به روش اثبات گرایی نسبی جهت بررسی ویژگی های محیطی و تحلیل معادلات ساختاری می باشد که با پسکاوی نتایج تحقیق های گذشته بر اساس نظریات محققین این حوزه و بررسی میدانی مورد بررسی قرار گرفته است

نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که با تعریف مولفه های حسی و بهرگیری از سایر حواس در تعریف فضا و تدوین مولفه های جذابیت می توان تعریفی غیر بصری از زیبایی ارائه نمود تا لذت محیطی برای کودکان نابینا نیز به شکلی شایسته شکل گیرد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، محیط یادگیری ، دانش آموزان نابینا ، معماری حسی ، لذت یادگیری