افق های ساماندهی ترافیک بندرعباس: تحلیل ساختاری پیامدهای عملکردی و راهکارهای برنامه ریزی شهری پایدار

ترافیک شهری بندرعباس به دلیل همگرایی چندین عامل ساختاری، عملکردی و مدیریتی تبدیل به یک چالش مزمن شده است. این مقاله با هدف شناسایی مولفه های کلیدی تاثیرگذار بر تراکم ترافیک در بندرعباس و ارائه راهکارهای مبتنی بر اصول برنامه ریزی شهری و مدیریت تقاضای سفر مرور ظرفیت های فیزیکی و نهادی شهر تحلیل می شود. نتایج نشان می دهد که شکل خطی توسعه شهری در امتداد نوار ساحلی، توزیع نامتعادل کاربری اراضی، تمرکز مراکز تجاری و ورود بار و کالا از بنادر موجب ایجاد گره های تراکمی و کاهش کارایی شبکه معابر شده است. از سوی دیگر، کمبود ناوگان حمل ونقل عمومی و تخصیص نامتوازن اتوبوس ها (از جمله تخصیص ناوگان برای دانشگاه)، تقاضا برای خودروی شخصی را افزایش داده و مدیریت سفر کارآمد را دشوار کرده است. همچنین ضعف در مدیریت حفاری ها، نبود پیوست ترافیکی در پروژه های عمرانی، و وجود موانع امنیتی-پادگانی درون بافت شهری، ظرفیت پاسخگویی شبکه را محدود ساخته اند. پیشنهادات پژوهش در سه سطح طراحی فضایی (ایجاد شبکه های عرضی مکمل، محورهای حلقوی، تمرکززدایی کاربری ها)، بهبود نظام حمل ونقل همگانی (افزایش ناوگان، تخصیص مسیرهای میانی و مکانیزاسیون ایستگاه ها)، و سیاست گذاری مدیریتی (الزام پیوست ترافیکی، مدیریت پارکینگ و سیاست های قیمت گذاری سفر) ارائه می شوند. ترکیب تدابیر ساختاری و مدیریتی در چارچوب برنامه ریزی شهری هوشمند و مدیریت تقاضا می تواند روان سازی جریان ترافیکی و ارتقای دسترسی پذیری پایدار در بندرعباس را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

ترافیک شهری ، مدیریت تقاضای سفر ، شبکه معابر ، حمل ونقل همگانی.