تعامل انسان و ماشین در محیط های آموزشی هوشمند

تعامل انسان و ماشین در محیط های آموزشی هوشمند، بیانگر همکاری متقابل میان دانش آموز، معلم و فناوری های هوش مصنوعی، ربات های آموزشی، سیستم های خودیادگیر و ابزارهای تحلیل داده است؛ تعاملاتی که به طور بنیادین شیوه یاددهی-یادگیری و نقش مدیران را متحول کرده اند. رسول پور (۱۴۰۰) بیان می کند هنگامی که ماشین قادر به تحلیل رفتار یادگیرندگان، ارائه بازخورد فوری، پیشنهاد مسیر یادگیری و انجام فعالیت های تکراری تدریس باشد، نقش معلم بیشتر به سمت مربیگری، هدایت شناختی و حمایت عاطفی تغییر می کند. مدیر مدرسه نیز باید تعادل میان فناوری و بعد انسانی آموزش را حفظ کرده و از افراط در اتکای صرف بر هوش مصنوعی جلوگیری کند، زیرا به گفته مهرمحمدی (۱۳۹۷)، آموزش یک فرآیند انسانی است و ماشین تنها ابزار توانمندساز آن است نه جایگزین آن. از سوی دیگر، تعامل موثر انسان و ماشین نیازمند فرهنگ سازی، سواد دیجیتال، دستورالعمل های اخلاقی، و زیرساخت قابل اعتماد است؛ اموری که مدیریت مدرسه نقش مستقیم در هدایت و نظارت بر آن ها دارد.