اقدام پژوهی: چگونه توانستم با استفاده از روش های فعال تدریس، مشارکت دانش آموزان را در حل مسائل ریاضی افزایش دهم؟

این اقدام پژوهی با هدف بهبود فرایند یاددهی–یادگیری درس ریاضی در پایه های متوسطه اول، به ویژه در حوزه حل مسئله و تفکر منطقی دانش آموزان، تدوین شده است. مسئله اصلی پژوهش، کاهش علاقه و انگیزه دانش آموزان نسبت به درس ریاضی و ضعف آنان در درک مفاهیم پایه ای بود؛ امری که منجر به افت پیشرفت تحصیلی و ترس ذهنی از ریاضی می شد. در پاسخ، معلم با طراحی و اجرای برنامه ای مبتنی بر یادگیری فعال، بازی ریاضی، هم یاری گروهی و پرسش های چالش برانگیز تلاش کرد به جای تکیه بر محفوظات، حس کشف و تفکر را در فراگیران تقویت کند.فرایند اجرا شامل بررسی میدانی، جمع آوری داده های اولیه از نتایج آزمون ها، گفت وگو با دانش آموزان و والدین و سپس به کارگیری روش های مشارکتی در کلاس بود. پس از دو ماه اجرای آزمایشی، نتایج نشان داد میانگین نمرات منطقی و تحلیلی دانش آموزان ۳۰٪ افزایش یافته و سطح تعامل و اعتماد به نفس در حین حل تمرین ها نیز به طور محسوسی رشد داشته است. همچنین میزان اضطراب ریاضی در میان آنان با اصلاح روش ارزشیابی و تشویق به تلاش تحلیلی، به نصف کاهش یافت.در پایان، این پژوهش نشان داد که تحول در آموزش ریاضی نه با افزون کردن تمرین ها، بلکه با تغییر رویکرد فکری کلاس از انتقال داده ها به ساخت معنا حاصل می شود. اقدام پژوهی حاضر تجربه ای کاربردی برای همه دبیران ریاضی است که می خواهند از کلاس ساکت و حافظه محور به محیطی پویا، گفت وگو محور و خلاق حرکت کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ریاضی ، اقدام پژوهی ، یادگیری فعال ، اضطراب ریاضی ، حل مسئله ، مشارکت دانش آموز ، ارزشیابی فرایندی ، خلاقیت آموزشی ، انگیزش تحصیلی ، مقطع متوسطه اول