بررسی تطبیقی تاثیر بهینه سازی توپولوژیکال و سازه های بتنی در حوزه ارتقاء عملکرد سازه

گسترش تکنولوژی در صنعت ساختمان این امکان را به معمار میدهد تا بجای پنهان کردن سازه در طراحی از آن به عنوان المانی در راستای بهبود کیفی و عملکردی پروژه مورد طراحی استفاده کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، فرم یابی و بهینه سازی توپولوژیکال روی یک نمونه موردی و مقایسه تطبیقی آن در حوزه عملکرد سازه ای در قیاس با استفاده از سازهای بتنی در همان نمونه است. انجام پژوهش حاضر که از نظر هدف پژوهشی کاربردی است، در دو گام پیش بینی شده است. در گام نخست مبانی نظری و اطلاعات پایه و زیر بنایی با رویکرد کیفی و از طریق مطالعات کتابخانه ای گردآوری خواهد شد. در گام دوم سازماندهی فضایی یک ساختمان نمونه یکبار با استفاده از بهینه سازی توپوژیکال و یکبار با استفاده سازهای بتنی با بهره گیری از پلاگینهای کانگورو ویوربرد و توپوس از افزونه گرس هاپر در نرم افزار راینو صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان میدهد که سازه بدست آمده توپولوژیکال می تواند علاوه بر عملکرد سازهای و یکپارچه کردن، سازه در راستای معماری داخلی و زیبایی بصری به عنوان یک عنصر معماری و تندیس گونه ایفای نقش کند. در خصوص عملکرد سازه توپولوژیکال این نکته قابل تامل است که سازه مذکور به دلیل قالب گیری و ریخته گری فولادی علاوه بر اینکه سبک تر از سازه بتنی، بوده انتشار کربن کمتری به محیط زیست داشته و در جهت معماری پایدار هم ایفای نقش می کند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی توپولوژیکال ، فرم یابی سازه ، سازماندهی فضا