منش و رهبری سازمانی: پلی میان اخلاق، اعتماد و توسعه پایدار

رهبری سازمانی فرآیندی پیچیده و چندبعدی است که نه تنها بر مدیریت منابع انسانی و تصمیم گیری های استراتژیک اثر می گذارد، بلکه در شکل دهی به فرهنگ، ارزش ها و آینده سازمان نقشی محوری ایفا می کند. منش رهبر که متشکل از ویژگی های اخلاقی، رفتاری، ارزشی و انسانی است، به عنوان عاملی تعیین کننده در موفقیت پایدار سازمان شناخته می شود. سه رکن بنیادین رهبری شامل شایستگی ها، تعهد و منش هستند. شایستگی ها مهارت ها و توانایی های قابل اجرا را بازتاب می دهند، تعهد نشان دهنده میزان تلاش برای تحقق اهداف است، و منش بر انتخاب ها، نگرش ها و رفتارهای رهبر تاثیر می گذارد و حتی بر شکل گیری و تداوم دو رکن دیگر اثرگذار است. با وجود اهمیت این ابعاد، پژوهش ها و تمرین های مدیریتی تاکنون تمرکز بیشتری بر شایستگی و تعهد داشته اند، در حالی که منش کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که تجربه رهبران موفق و ناموفق نشان می دهد ویژگی هایی همچون خودکنترلی، قاطعیت، صداقت، گشودگی و انصاف به عنوان نیرویی نامرئی فرهنگ سازمانی را هدایت کرده، اعتماد و انگیزش کارکنان را تقویت می کند و مسیر رشد و توسعه پایدار سازمان را تضمین می سازد. ازاین رو، رهبران نیازمند واژگان معاصر و عمل محور هستند تا بتوانند منش خود را به طور نظام مند در محیط کار پرورش دهند. در همین راستا، چارچوب پیشنهادی سئیتس و همکاران (۲۰۱۵) بستری نظری و کاربردی فراهم می کند که می تواند مبنای مناسبی برای مطالعه، ارزیابی و ارتقای منش رهبری در سازمان های امروزی باشد. در مجموع، این پژوهش به بررسی جایگاه منش در رهبری سازمانی، ضرورت مطالعه آن و تحلیل ابعاد نظری پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که منش رهبر، عاملی کلیدی در ارتقای اعتماد و انگیزش کارکنان، هدایت فرهنگ سازمانی و تضمین توسعه پایدار به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

منش ، رهبری سازمان ، شایستگی های رفتاری ، ابعاد منش