ارزیابی قابلیت اطمینان ریزشبکه با استفاده از سیستم های ذخیره ساز انرژی توزیع شده

افزایش سهم منابع تولید پراکنده و انرژی های تجدیدپذیر در شبکه های توزیع، چالش های جدیدی را در زمینه پایداری و قابلیت اطمینان به وجود آورده است. یکی از راهکارهای موثر برای کاهش نوسانات تولید و بهبود عملکرد شبکه، استفاده از سیستم های ذخیره ساز انرژی (ESS) در ریزشبکه ها است. در این پژوهش، تاثیر به کارگیری ESS بر قابلیت اطمینان یک ریزشبکه بررسی شده است. شاخص های قابلیت اطمینان شامل مدت زمان متوسط قطعی سیستم (SAIDI)، تعداد متوسط قطعی در سال (SAIFI)، میانگین مدت زمان بازیابی سیستم (CAIDI) و شاخص میانگین دسترسی (ASAI) به عنوان معیارهای ارزیابی در نظر گرفته اند. مدل سازی مسئله با در نظر گرفتن یک ریزشبکه نمونه انجام شده و برای بهینه سازی ظرفیت و بهره برداری از ESS از روش های برنامه ریزی خطی صحیح مختلط (MILP)، برنامه ریزی پویا (DP) و بهینه سازی ازدحام ذرات (PSO) استفاده شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهند که یکپارچه سازی ESS در ریزشبکه ، سبب کاهش شاخص های SAIDI و SAIFI و افزایش شاخص ASAI می شود که در نهایت منجر به بهبود قابلیت اطمینان شبکه خواهد شد. برای اعتبارسنجی نتایج، مدل پیشنهادی با داده های یک شبکه واقعی تطبیق داده شده و نتایج حاصل با روش های موجود مقایسه گردیده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که بکارگیری بهینه ESS می تواند به عنوان یک راهکار عملی برای افزایش پایداری و کاهش هزینه های عملیاتی در ریزشبکه ها مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی قابلیت اطمینان ، ریزشبکه ، سیستم های ذخیره ساز انرژی ، برنامه ریزی پویا