بررسی ارتباط بین سطح اضطراب پنهان معلمان کودکان عادی و معلمان کودکان استثنایی

اضطراب شغلی از جمله مشکلات شایع و تاثیرگذار در حرفه معلمی به ویژه برای معلمان استثانی است که به دلیل ماهیت متفاوت کار، خود بیشتر از سایر معلمان در معرض انواع استرس های شغلی قرار دارند. شناسایی عوامل موثر بر اضطراب شغلی این قشر و ارائه راهکارهای علمی و مدیریت محور به عنوان یک ضرورت راهبردی در سیاست گذاری های آموزشی و ارتقای کیفیت زندگی شغلی معلمان مطرح است. مطالعات نشان می دهند عوامل فردی نظیر ویژگی های شخصیتی، سن، جنسیت و میزان تجربه می توانند سطح اضطراب شغلی را تحت تاثیر قرار دهند.. معلمان به عنوان رکن اصلی نظام آموزش و پرورش، نقش بنیادینی در شکل دهی شخصیت، نگرش و مهارت های نسل آینده دارند. در عین حال، شرایط پیچیده و پرفشار محیط های آموزشی، آنان را در معرض انواع چالش های روان شناختی قرار می دهد. از میان این چالش ها، فرسودگی شغلی، اضطراب و استرس های مزمن شغلی بیشترین تاثیر را بر عملکرد، انگیزش و سلامت روان معلمان دارند.در پژوهش حاضر، سطح اضطراب معلمان کودکان استثنایی (عقب مانده ذهنی) و معلمان کودکان عادی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور یک گروه نمونه ۵۰ نفری (شامل ۲۵ نفر از معلمان کودکان عقب مانده ذهنی و ۲۵ نفر از معلمان کودکان عادی) از شهر شیروان از طریق روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و تست اضطراب اشپیل برگر بر روی آنها اجرا شد. نتایج نشان داد که: بین میزان اضطراب معلمان کودکان عادی و عقب مانده ذهنی تفاوت معنادار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، اضطراب پنهان ، معلمان کودکان عادی ، معلمان کودکان استثنایی