مقاله چالش های ارتباط خانه و مدرسه و راهکارهای بهبودآن

تعلیم و تربیت موثر دانش آموزان نیازمند هماهنگی و همکاری مستمر میان خانه، به عنوان نخستین نهاد تربیتی، و مدرسه، به عنوان بستر رسمی آموزش، است. این دو نهاد، هسته مرکزی در فرآیند رشد همه جانبه کودک محسوب می شوند و مطالعات فراوان نشان داده اند که کیفیت این ارتباط دوسویه، تاثیر مستقیمی بر عملکرد تحصیلی، سلامت روان، کاهش مشکلات رفتاری و افزایش انگیزه درونی دانش آموز دارد. در غیاب یک پیوند قوی، دانش آموز در میان دو سیستم با ارزش ها و روش های متضاد قرار گرفته و دچار سردرگمی، دوگانگی تربیتی و افت عملکرد می شود.با وجود اهمیت حیاتی این تعامل، در عمل، نظام آموزشی کشور با چالش های متعددی در مسیر تحقق یک مشارکت مطلوب دست و پنجه نرم می کند. این پژوهش با هدف شناسایی، تحلیل و طبقه بندی مهم ترین این موانع و ارائه راهکارهای عملی برای بهبود آن ها تدوین شده است. چالش های شناسایی شده در سه دسته کلی قرار می گیرند:چالش های ساختاری و مدیریتی: شامل رویکرد انحصاری برخی مدارس به تربیت، عدم انعطاف در زمان بندی جلسات، فقدان آموزش های تخصصی برای کادر مدرسه در زمینه جلب مشارکت والدین، و اکتفا به ابزارهای ارتباطی سنتی. ۲. چالش های فرهنگی و فردی: عمدتا از سوی خانواده ها نشات می گیرد، از جمله مشغله های کاری زیاد والدین که مانع از حضور فعال می شود، کمبود آگاهی و مهارت های نوین والدگری، و وجود نگرش های منفی یا سوءتفاهم ها نسبت به عملکرد مدرسه یا معلمان. ۳. چالش های محتوایی و ارتباطی: ناشی از ناهماهنگی در روش های تربیتی (مانند تضاد در قوانین انضباطی خانه و مدرسه)، نبود شفافیت و اعتماد متقابل، و محدود کردن ارتباطات به موارد انتقادی و مشکل محور.

کلیدواژه ها:

ارتباط خانه و مدرسه ، تعامل والدین و مربیان ، چالش های آموزشی ، مشارکت والدین ، انجمن اولیا و مربیان ، پیشرفت تحصیلی ، رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموز ، راهکارهای بهبود تعامل.