تغییرنقش معلم ازآموزش دهنده به راهنمای آموزش و یادگیری در عصر هوش مصنوعی

گسترش فزاینده هوش مصنوعی در نظام های آموزشی، زمینه ساز تحولاتی اساسی در نقش، هویت حرفه ای و کارکردهای معلمان شده است. در گذشته، نقش اصلی معلم بر انتقال مستقیم دانش، کنترل جریان آموزش و سنجش سنتی مبتنی بود؛ اما در عصر جدید، هوش مصنوعی با فراهم سازی قابلیت هایی مانند تحلیل دقیق داده های آموزشی، شخصی سازی یادگیری، تولید محتوا، تشخیص نقاط ضعف یادگیرندگان و ارائه ی بازخوردهای لحظه ای، بسیاری از وظایف ساختاری و تکراری فرآیند آموزش را بر عهده گرفته است. چنین تحولی ماهیت نقش معلم را از یک «ارائه دهنده محتوا» به یک «راهبر، تسهیل گر و همراه یادگیری» تغییر داده و جایگاه او را در هدایت عاطفی، شناختی و اخلاقی یادگیرندگان برجسته تر ساخته است.در این رویکرد نوین، معلم نقش کلیدی در طراحی تجربه های یادگیری مسئله محور، پژوهش محور و مشارکتی دارد و با بهره گیری از داده های تولید شده توسط الگوریتم های هوش مصنوعی، می تواند برنامه های آموزشی را با نیازها و استعدادهای فردی دانش آموزان همسو سازد. افزون بر این، معلم نقشی بنیادین در ارتقای سواد هوش مصنوعی، پرورش تفکر انتقادی، توانایی تشخیص اطلاعات معتبر از نامعتبر، و ترویج اخلاق مداری دیجیتال ایفا می کند؛ حوزه هایی که هیچ فناوری به تنهایی قادر به مدیریت کامل آن نیست. حتی اگر ابزارهای هوشمند بتوانند محتوا تولید کنند یا به سوالات پاسخ دهند، این معلم است که باید تضمین کند دانش آموزان توانایی تحلیل، ارزیابی و استفاده ی مسئولانه از این اطلاعات را دارند.همزمان، فناوری های هوش مصنوعی فرصت هایی تازه برای بازاندیشی در شیوه های سنجش فراهم کرده اند. معلمان اکنون می توانند از ارزیابی های پویا، تحلیل پیشرفت مستمر و ابزارهای یادگیری تطبیقی بهره ببرند تا تصویری جامع تر از مسیر یادگیری دانش آموزان به دست آورند. بنابراین، نقش معلم از «مصدر سنجش» به «تحلیل گر یادگیری» و «مربی توسعه فردی» ارتقا یافته است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، نقش معلم ، راهنمای یادگیری ، تسهیل گری آموزشی ، شخصی سازی یادگیری