تاثیر هوش هیجانی در بهبود یادگیری و روابط اجتماعی دانش اموزان متوسطه دوم

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر هوش هیجانی بر یادگیری و روابط اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم و تبیین نقش مربی پرورشی، از منظر تاملات شخصی نگارنده به عنوان دانش آموز، دانشجو-معلم، و معلم در نظام آموزشی ایران و مرور منابع علمی انجام شده است. با روش تحلیل نظری-تفسیری و اتکا به منابع روان شناسی، تعلیم وتربیت، و جامعه شناسی، نشان داده شد که هوش هیجانی (خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی، مهارت های اجتماعی) انگیزه تحصیلی، تمرکز، و همکاری گروهی را تقویت می کند. مربی پرورشی، با آموزش مهارت های ارتباطی و ایجاد فضای امن روانی، می تواند این مهارت ها را پرورش دهد. تاملات نگارنده نشان دهنده چالش های هیجانی-اجتماعی در مدارس و نیاز به بازتعریف نقش مربی پرورشی است. پیشنهاد می شود آموزش هوش هیجانی در برنامه های درسی ادغام شده و مربیان پرورشی آموزش تخصصی ببینند.