سیستم های غذایی پایدار و نقش آن ها در کاهش گرسنگی و تغییرات آب وهوایی

سیستم های غذایی پایدار به عنوان یکی از بنیادی ترین راهکارهای جهانی برای مقابله با گرسنگی، ناامنی غذایی و پیامدهای گسترده تغییرات آب وهوایی مطرح شده اند. این سیستم ها با تاکید بر تولید، فرآوری، توزیع، مصرف و مدیریت پسماند مبتنی بر اصول پایداری، نقش مهمی در کاهش اثرات زیست محیطی، افزایش بهره وری منابع و ارتقای سلامت جامعه ایفا می کنند. هدف این پژوهش، تحلیل جامع عناصر اصلی سیستم های غذایی پایدار، تبیین نقش آن ها در کاهش گرسنگی و بررسی نحوه تاثیرگذاری آن ها بر کاهش تغییرات اقلیمی است. در این پژوهش ضمن مرور ادبیات نظری، ابعاد کلیدی همچون کشاورزی هوشمند، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، کاهش پسماند غذایی، تنوع زیستی، امنیت غذایی، کارایی مصرف آب و تاثیر عادات غذایی بررسی شده است. همچنین، ارتباط میان سیستم های پایدار و سیاست های کلان جهانی مانند اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDGs) تشریح می شود. یافته ها نشان می دهد که ارتقای بهره وری، کاهش اتلاف غذا، تغییر الگوهای مصرف و اصلاح زنجیره تامین می تواند تا ۳۰٪ از گرسنگی جهانی و حدود ۲۰٪ از انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با غذا را کاهش دهد. در نهایت، پژوهش پیشنهادهایی برای سیاست گذاران، متخصصان تغذیه، فعالان محیط زیست و جوامع محلی ارائه می کند تا مسیر حرکت به سوی سیستم های غذایی عادلانه، تاب آور و کم کربن هموار شود.

کلیدواژه ها:

سیستم های غذایی پایدار ، تغییرات آب وهوایی ، کاهش گرسنگی ، امنیت غذایی ، کشاورزی هوشمند ، پسماند غذایی.