اخلاق و هوش مصنوعی در مدرسه

گسترش هوش مصنوعی در نظام آموزشی، چالش ها و فرصت های اخلاقی جدیدی را به وجود آورده است. استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشین، دستیارهای آموزشی هوشمند، سامانه های تحلیل عملکرد دانش آموزان و ابزارهای خودکارسازی آموزشی، ضمن آنکه فرایند یاددهی–یادگیری را کارآمدتر می سازد، مسائل مهمی درباره حریم خصوصی، عدالت آموزشی، تبعیض الگوریتمی، نظارت دیجیتال و حدود دخالت فناوری در رشد شناختی و اخلاقی دانش آموزان مطرح می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد اخلاقی هوش مصنوعی در محیط مدرسه، با استفاده از روش تحلیل اسنادی و مرور نظام مند منابع علمی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که اخلاق در هوش مصنوعی آموزشی تنها به محدود کردن آسیب ها محدود نیست، بلکه طراحی مسئولانه، سیاست گذاری پایدار، آموزش سواد هوش مصنوعی و ایجاد نظام های شفافیت و پاسخگویی در مدارس، پایه ای ضروری برای توسعه آن محسوب می شود. نتایج تاکید می کند که استفاده درست از هوش مصنوعی نیازمند شکل گیری چارچوب های اخلاقی بومی، توانمندسازی معلمان، ایجاد مقررات روشن و تضمین مشارکت خانواده ها و متخصصان است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی آموزشی