بررسی تطبیقی راه حل های همکارانه در مرحله تشکیل قراردادها در حقوق ایران و آلمان

هدف حقوق قراردادها تبدیل بازیهای نا همکارانه به بازیهای همکارانه می باشد و هر سیستم حقوقی تلاشهایی را در این زمینه انجام داده است، همکاری در قرارداد وضعیتی است که در آن انتخاب عقلایی طرفین ارائه اطلاعات به صورت داوطلبانه و رفتار با حسن نیت در زمان تشکیل قرارداد و اجرای کامل و با حسن نیت در زمان اجرا می باشد، لذا راه حل همکارانه وضعیتی است که در آن نحوه چینش قواعد حقوقی به صورتی است که طرفین را به انتخاب گزینه های فوق مشتاق می نماید. آنچه که موضوع این پایان نامه می باشد بررسی روند همکارانه شدن بازیها در زمان تشکیل قراردادها در حقوق ایران و آلمان است و در موارد لازم مطالعه تطبیقی با سیستم کامن لا نیز صورت گرفته است، بر این اساس در این پایان نامه بررسی میشود که برقراری وظیفه ارائه اطلاعات و رفتار با حسن نیت و یا برقراری مسئولیت در قبال مذاکرات مقدماتی برای طرفین چه تاثیری بر جایگاه معاملاتی طرفین در زمان انعقاد قرارداد و یا چه تاثیری بر انگیزه ایشان به ورود یا عدم ورود به معامله می گذارد و آیا این وضعیت از نظر اقتصادی کارآ است یا خیر.در این راستا و برای تقویت و عینی شدن یافته های این تحقیق در موارد لزوم از تحلیل اقتصادی حقوق و تئوری بازیها نیز کمک گرفته شده است. در انتها مشخص می شود که تعهد به ارائه اطلاعات در زمان انعقاد قرارداد و مسئولیت ناشی از مذاکرات مقدماتی از جمله راه حل های همکارانه در مرحله مذاکرات و قواعد تکمیلی،تعهد به حسن نیت و قواعد پیش فرض از جمله راه حل های همکارانه در مرحله انعقاد قرارداد می باشند.

کلیدواژه ها:

تشکیل قرارداد ، مذاکرات مقدماتی ، همکاری