بررسی عدم تعادل های منطقه ای در شهرستان های استان گیلان

توسعه به عنوان یکی از متداول ترین موضوعات جوامع امروزی طی نیم قرن اخیر توجه دولتمردان، سیاستمداران و برنامه ریزان را به خود جلب کرده است. توسعه منطقه ای در کنار توسعه یکپارچه ملی جهت استفاده از قابلیت ها و امکانات مناطق و استفاده بهینه از آن ها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. حرکت جوامع به سوی تکامل محتاج بررسی، مطالعه و شناخت وضع موجود و پیش بینی وضعیت آینده است. دوگانگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مناطق مختلف هر سرزمین پدیده شایع جوامع توسعه نیافته است. برای تخصیص اعتبارات و منابع میان مناطق مختلف، شناسایی جایگاه آن منطقه در بخش های مختلف و رتبه بندی سطوح برخوداری از مواهب توسعه ضروری است. کاهش عدم تعادل در بهره مندی از منابع، دستاورد ها و امکانات جامعه، یکی از مهمترین معیارهای اساسی توسعه به شمار می رود. مفهوم توسعه علاوه بر رشد در همه جهات، توزیع متعادل را نیز در بر میگیرد. هدف اصلی در این پژوهش بررسی عدم تعادل های منطقه ای و سطح بندی شهرستان های استان گیلان طی سال های 1385 الی 1395می باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی-تحلیلی است. روش ها و تکنیک های آماری مورد استفاده در این پژوهش، روش ها و تکنیک های رایج در برنامه ریزی منطقه ای از جمله تکنیک آنتروپی شانون و تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره کوکوسو می باشد. جهت تحلیل داده ها و ترسیم نقشه ها از نرم افزارهای رایانه ای EXCEL و ARC GIS استفاده می شود. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که بین شهرستان های استان گیلان طی سال های 95،90،85 به لحاظ برخورداری از امکانات و شاخص های توسعه تفاوت زیادی وجود دارد و به تدریج طی سال ها شدت این عدم تعادل ها افزایش یافته، برای رسیدن به تعادل در شهرستان های استان گیلان بهبود وضعیت زیست در سکونتگاه های روستایی استان گیلان، حمایت از اشتغال روستایی از جمله بخش کشاورزی و تشویق سرمایه گذاری در شهرهای کوچک و مناطق روستایی استان گیلان ضروری است.