پیش بینی سازگاری هیجانی براساس سرمایه روان شناختی و مهارت های ارتباطی در دانشجویان شهر شیراز

سازگاری هیجانی یکی از مولفه های بنیادین سلامت روان در دانشجویان است که نقش مهمی در کیفیت روابط اجتماعی، عملکرد تحصیلی و رشد شخصیت ایفا می کند. این پژوهش با هدف پیش بینی سازگاری هیجانی بر اساس سرمایه روان شناختی و مهارت های ارتباطی در دانشجویان انجام شد. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری که در سال۱۴۰۴ در دانشگاه های شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند، می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۷۰دانشجو بود که بر اساس تعداد مولفه های متغیر ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند .ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری هیجانی (رابیو و همکاران، ۲۰۰۷)، پرسشنامه سرمایه روان شناختی (لوثانز، ۲۰۰۷) و پرسشنامه مهارت های ارتباطی (جرابک، ۲۰۰۴) بودند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۳ انجام گرفت. یافته ها نشان داد که سرمایه روان شناختی و مهارت های ارتباطی هر دو به طور معناداری قادر به پیش بینی سازگاری هیجانی هستند. مولفه های درک پیام ها و گوش دادن فعال از متغیر مهارت های ارتباطی و مولفه های خودکارآمدی و خوش بینی از متغیر سرمایه روان شناختی تاثیر مثبت و معناداری بر سازگاری هیجانی داشتند. در مقابل، مولفه های امیدواری و تاب آوری از متغیر سرمایه روان شناختی و مولفه تنظیم عواطف از متغیر مهارت های ارتباطی تاثیر منفی و معناداری بر سازگاری هیجانی نشان دادند. نتایج این پژوهش بر اهمیت توجه به ابعاد روان شناختی و ارتباطی در مداخلات آموزشی و روانی برای بهبود سازگاری هیجانی دانشجویان تاکید دارد و می تواند مبنایی برای طراحی برنامه های توانمندسازی روانی در محیط های آموزشی و مشاوره ای باشد.

کلیدواژه ها:

سازگاری هیجانی ، سرمایه روان شناختی ، مهارت های ارتباطی.