بررسی تجربی پایداری نانوسیال اکسید مس بر پایه آب یون زدایی شده با استفاده ازروش طراحی آزمون تاگوچی

در این تحقیق، پایداری نانوسیال اکسید مس با غلظت 0/15 درصد وزنی، بر پایه آب یون زدایی شده به طور تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش ها با استفاده از روش طراحی آزمون تاگوچی و اجرای نرم افزار Qualitek-4 و با هدف بررسی تأثیر عوامل سرعت دورانی پخش نانوذرات در سیال پایه، مدت زمان پخش نانوذرات در سیال پایه، مدت زمان موج دهی فراصوت و مقدار اسیدیته بر پایدارینانوسیال و دستیابی به یک شرایط بهینه پایداری طراحی شده اند. نتایج از لحاظ آماری و با استفاده از روش تاگوچی تحلیل شده اند. علاوه بر این، تأثیر غلظت ماده فعال سطحی بر پایداری نانوسیال به کمک روش های پتانسیل زتا و جذب پذیری مورد ارزیابی قرار گرفته است و اعتبارنتایج حاصل به کمک تحلیل رگرسیون تعیین شده است. نتایج نهایی نشان داده اند که استفاده از ماده فعال سطحی سدیم دودسیل سولفات با غلظت0/1درصد وزنی، یک ساعت موج دهی فراصوت و تنظیم مقدار اسیدیته نانوسیال برابر10/5بهترین شرایط را برای پخش نانوذرات اکسید مس در آب یون زدایی شده فراهم آورده اند. در این شرایط، نانوسیال ساخته شده برای مدت زمان حداقل 30 روز بدون مشاهده هیچ اثری از ته نشینی نانوذرات، پایداری خود را حفظ نموده است

کلیدواژه ها:

نانوسیال ، پایداری ، سرعت دورانی ، مواد فعال سطحی ، موج دهی فراصوت ، اسیدیته ، روش تاگوچی ، پتانسیل زتا ، جذب پذیری