بررسی حقوق کودکان حاصل از رابطه خارج از عقد نکاح در فقه و حقوق ایران

حقوق کودکان حاصل از رابطه خارج از عقد نکاح، یکی از مباحث چالش برانگیز در فقه و حقوق ایران است؛ زیرا این موضوع در نقطه تلاقی احکام شرعی، مصالح اجتماعی، کرامت انسانی و رویکردهای نوین حمایت از کودک قرار دارد. در فقه کلاسیک، نسب تنها در بستر نکاح مشروع قابل تحقق دانسته شده و کودک متولد از زنا فاقد بسیاری از آثار نسب معرفی می شود؛ اما تحولات حقوقی و مقررات جدید، به ویژه در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان و همچنین برخی آرای وحدت رویه، نشان دهنده حرکت نظام حقوقی به سمت حمایت گسترده تر از این دسته کودکان است. هدف این پژوهش، تحلیل تطبیقی مبانی فقهی و حقوقی، بررسی کاستی ها و ارائه راهکار برای تقویت وضعیت حمایتی این کودکان در نظام حقوق ایران است. یافته ها نشان می دهد که گرچه فقه کلاسیک محدودیت هایی را برای تحقق نسب مقرر کرده، اما ظرفیت های اصولی همچون قاعده «نفی عسر و حرج»، «حفظ نفس» و «مصلحت طفل» امکان ارائه تفاسیر منعطف تر را فراهم می سازد. در حقوق ایران نیز گرایش به حمایت از کودک، مستقل از مشروعیت رابطه والدین، رو به افزایش است

کلیدواژه ها:

کودک نامشروع ، نسب ، فقه امامیه ، حمایت از کودک ، حقوق ایران