چگونه توانستم دانش آموزان آموزشگاهم را به شرکت در نماز جماعت علاقمند سازم ؟

نقش آموزش وپرورش در آموزش آموزه های دینی امری واضح است چرا که می توان گفت یکی از مهمترین وظایف دستگاه آموزش وپرورش در بعد پرورش که بنابه نص صریح قرآن بر آموزش ترجیح داده شد ( ویزکیهم ویعلمهم الکتابه) پرورش حس دینی ومذهبی کودکان نوجوانان وجوانان ودر یک کلام مواد ومحصولات خود به نام دانش آموزان می باشد .اما تا چه حد برنامه های تربیتی آموزش وپرورش توانسته است در این مسیر موفق بوده باشد نیاز مند تحقیق وبررسی واقدام پژوهی در این زمینه می باشد که به واقع پی ببریم چه مقدار از وظایفمان را در این مورد انجام داده ایم؟ ویا چه میزان توانسته ایم با برنامه های مفید موجبات رشد دینی وتربیتی متربیان را فراهم آورده باشیم؟. نمود واقعی پرورش دینی متربیان را میتوان در ایجاد علاقه به فریضه نماز دانست و مربیان تربیتی راطلیعه دار وپرچمدار این نهضت . باید از خود پرسیده باشند که آیا در این راه موفق بوده اند یانه؟ وتا چه حد توانسته اند باتوجه به امکانات موجود دراین مسیر مفید واقع شده باشند .اینجانب در طی سالیان متمادی افتخار خدمت در آموزش و پرورش همواره از خلوت بودن صفوف نماز جماعت مدارس دررنج بودم وهمین مسئله مرا برآن داشت دست به یک تحقیق در این زمینه بزنم وابعاد مختلف این مسئله را زوایای مختلف بررسی نمایم که حاصل این تجربه در ادامه آمده وامیدوارم مورد قبول حق واستفاده سایر همکاران قرار گیرد .