کاربرد هوش مصنوعی در شخصی سازی یادگیری دانش آموزان

تحولات فناوری در دهه اخیر سبب شده است که هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) به یکی از اصلی ترین محرک های دگرگونی نظام های آموزشی تبدیل شود. یکی از مهم ترین حوزه های تاثیرگذاری آن، «شخصی سازی یادگیری» است؛ فرآیندی که در آن محتوا، سرعت تدریس، روش ارائه و مسیر پیشرفت بر اساس ویژگی های فردی دانش آموزان تنظیم می شود. این مقاله با رویکرد پژوهشی و تحلیل جامع، به بررسی مبانی نظری، پیشینه تجربی، مدل های رایج، کاربردهای عملی، مزایا، چالش ها، الزامات اخلاقی و پیامدهای آموزشی استفاده از هوش مصنوعی در شخصی سازی یادگیری می پردازد. در این پژوهش از روش تحلیل کیفی مبتنی بر بررسی اسناد و یافته های بین المللی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که هوش مصنوعی به طور قابل توجهی می تواند به افزایش کیفیت یادگیری، کاهش شکاف های تحصیلی، تشخیص نقاط ضعف و قوت دانش آموزان، و طراحی مسیرهای آموزشی تطبیقی کمک کند. بااین حال، چالش های اخلاقی، نگرانی های حریم خصوصی، کمبود زیرساخت و ضعف سواد دیجیتال معلمان از موانع کلیدی در مسیر پیاده سازی این فناوری هستند. در پایان، پیشنهادهایی برای توسعه مسئولانه و علمی کاربردهای این فناوری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

Artificial Intelligence