تاثیر محیط مدرسه بر رشد شخصیت دانش آموزان: تحلیلی جامع برای نظام آموزش و پرورش

محیط مدرسه به عنوان دومین نهاد اجتماعی پس از خانواده، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری و رشد شخصیت دانش آموزان ایفا می کند. این محیط فراتر از یک مکان آموزشی صرف، بستری پویا برای تعاملات اجتماعی، شکل گیری هویت، درونی سازی ارزش ها و توسعه مهارت های زندگی است. این مقاله با هدف تبیین ابعاد مختلف تاثیر محیط مدرسه بر رشد شخصیت دانش آموزان و ارائه راهکارهایی برای بهینه سازی این محیط تدوین شده است. در این راستا، مولفه های کالبدی، اجتماعی-عاطفی و آموزشی محیط مدرسه مورد بررسی قرار گرفته و نقش هر یک در رشد ابعاد عاطفی، اجتماعی، اخلاقی و شناختی شخصیت تشریح می شود. با مرور پیشینه تحقیق، مشخص گردید که محیط های مدرسه مثبت، ایمن و حمایتگر با تقویت احساس تعلق، عزت نفس و انگیزه پیشرفت، تاثیر مستقیمی بر سلامت روان و موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان دارند. در مقابل، محیط های نامناسب می توانند منجر به بروز مشکلاتی همچون اضطراب، افت تحصیلی و رفتارهای پرخطر شوند. این مقاله در نهایت، چالش های پیش روی ایجاد محیط های مدرسه مطلوب از جمله کمبود منابع، تمرکز بر آزمون محوری و نابرابری های آموزشی را شناسایی کرده و راهکارهای عملیاتی همچون توانمندسازی معلمان، طراحی مشارکتی فضاهای مدرسه، اجرای برنامه های آموزش مهارت های اجتماعی-عاطفی و تقویت مشارکت خانواده و جامعه را پیشنهاد می دهد. نتیجه گیری کلی حاکی از آن است که سرمایه گذاری هدفمند در طراحی و غنی سازی محیط مدرسه، نه تنها یک ضرورت آموزشی، بلکه یک سرمایه گذاری اساسی در ساختن جامعه ای سالم و پویا محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

محیط ، مدرسه ، شخصیت ، آموزش ، پرورش