بررسی دینامیکی رفتار هیسترزیس میراگرهای اصطکاکی و نقش آن در کاهش پاسخ لرزه ای ناشی از پالسهای ضربه ای نزدیک گسل با رویکرد ارتقای تاب آوری سازه های شهری

زلزله های نزدیک گسل با ماهیت پالسهای سرعتی ضربه ای به دلیل دامنه زیاد و مدت زمان کوتاه آثار مخربی بر پاسخ لرزه ای سازه ها دارند و موجب افزایش تغییر مکان نسبی طبقات و تمرکز تغییر شکلهای غیر خطی می شوند. در این راستا بهره گیری از سامانه های کنترل غیر فعال انرژی مانند میراگرهای اصطکاکی میانقاب به عنوان یکی از روشهای کارآمد در ارتقای عملکرد لرزه ای سازه ها مطرح است. در پژوهش حاضر، فرض بر آن است که استفاده از میراگرهای اصطکاکی میانقاب می تواند با ایجاد رفتار هیسترزیسی پایدار، پاسخ دینامیکی سازه تحت اثر پالسهای نزدیک گسل را به طور معناداری کاهش دهد. برای بررسی این، موضوع مدلهای عددی قابهای بتن آرمه با و بدون میراگر در محیط اجزای محدود ساخته شد و تحریکهای واقعی زلزله های نزدیک گسل بر آنها اعمال گردید. پارامترهایی همچون تغییر مکان نسبی، شتاب طبقات و انرژی مستهلک شده در چرخه های هیسترزیس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد میراگرهای اصطکاکی موجب کاهش محسوس تغییر مکان نسبی طبقات (تا حدود ۴۰ درصد افزایش ظرفیت اتلاف انرژی و پایداری چرخه های هیسترزیس شدند همچنین شتابهای طبقات به طور قابل توجهی کاهش یافت،بنابراین میراگرهای اصطکاکی میان قاب را می توان گزینه ای موثر اقتصادی و قابل اجرا برای مقاوم سازی لرزه ای سازه ها در معرض زلزله های نزدیک گسل دانست.

کلیدواژه ها:

میراگر اصطکاکی ، رفتار هیسترزیس ، میانقاب ، پاسخ لرزه ای ، پالس ضربه ای ، زلزله نزدیک گسل