الگوی حکمرانی مشارکتی برای تاب آوری زیرساختهای حیاتی در شهر هوشمند

در دهه های اخیر، شهرهای هوشمند با اتکا به فناوری های نوین، شبکه های داده و سیستم های مدیریت یکپارچه، بستری برای ارتقای کیفیت زندگی شهروندان و بهبود کارایی زیرساخت ها بدل شده اند. با این حال، پیچیدگی فزاینده و وابستگی متقابل اجزای زیرساخت های حیاتی از شبکه های انرژی و آب تا سیستم های حمل و نقل و ارتباطات آنها را در برابر تهدیدات طبیعی، فنی و انسانی آسیب پذیر ساخته است. در این میان، الگوی حکمرانی مشارکتی به عنوان رویکردی نوین تلاش می کند با درگیر کردن تمامی ذی نفعان از دولت و بخش خصوصی تا جامعه مدنی و شهروندان، ظرفیت تاب آوری زیرساخت های حیاتی را افزایش دهد. این مقاله با رویکرد مروری نظام مند به تحلیل ادبیات نظری و مطالعات کاربردی در حوزه پیوند میان حکمرانی مشارکتی و تاب آوری زیرساخت های حیاتی در شهر هوشمند می پردازد. یافته ها نشان می دهد که مشارکت معنادار شهروندان در تصمیم گیری، شفافیت، داده ها هم افزایی میان بخشی و استفاده از هوش مصنوعی و سامانه های هشدار سریع، نه تنها آمادگی سیستم را در مواجهه با بحران ها افزایش می دهد، بلکه پایداری و کارایی بلندمدت زیرساخت ها را تضمین می کند. بر این اساس، مقاله چارچوب مفهومی تلفیقی ای ارائه می دهد که می تواند به عنوان راهنمای سیاست گذاران شهری برای ارتقای تاب آوری هوشمند در بستر حکمرانی مشارکتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی مشارکتی ، تاب آوری زیرساخت ها ، شهر هوشمند