بررسی تطبیقی آیین نامه های طرح و اجرای جداسازی پایه برای استانداردسازی ضوابط جهت بهبود تاب آوری لرزه ای در محیطهای انسان ساخت

یکی از چالشهای مهم در مهندسی سازه ی لرزه ای فقدان استانداردهای یکپارچه برای طراحی و اجرای جداسازی ضد زلزله است. تفاوتهای موجود میان آیین نامه های ملی و بین المللی به ناهماهنگیهایی منجر میشوند که نوعا دستیابی به تاب آوری لرزه ای پایدار در محیطهای انسان ساخت را با مشکل مواجه میسازد. در این پژوهش، با بررسی تطبیقی آیین نامه های ACE به نمایندگی از آئین نامه های مرتبط (آمریکا)، Eurocode (اروپا)، Japanese Building Code (ژاپن)، GB (چین)، The Turkish Code (ترکیه)، RCDF (مکزیک)، NC۴۳۳ (شیلی)، NZS (نیوزیلند)، دستورالعملها و نشریات مرتبط ایران، استاندارد بین المللی ISO جهت لحاظ نمودن نیازهای امروز و آینده یک چارچوب استاندارد کاربردی برای جداسازی ضد زلزله ی ساختمانها تهیه و ارائه میشود. ضوابط جاری به صورت فلوچارتها خلاصه میشوند، نقاط ضعف و قوت مشخص میگردند و ضوابط مشترک با در نظر گرفتن نکات کاربردی در قالب یک استاندارد ارائه میشوند تا اجرای گسترده و جهانی فناوری جداسازی ضد زلزله و افزایش تاب آوری پایدار جوامع با بهبود عملکرد لرزه ای سازه ها میسر گردد.

کلیدواژه ها:

جداسازی ضدزلزله ، استانداردسازی ، تاب آوری لرزه ای ، آیین نامه های طراحی لرزه ای ، مقایسه تطبیقی ، محیط انسان ساخت