اثرات دانش مدیریتی و فنی هوش مصنوعی بر نوآوری تحول آفرین و اقتصاد مدور

خلاصه مطالعه حاضر با تکیه بر نظریه ظرفیت های پویا چگونگی تاثیر دانش مدیریتی و فنی هوش مصنوعی (AI) بر نوآوری تحول آفرین و تاثیر آن بر اقتصاد مدور را بررسی می کند. همچنین اثرات تعدیل کننده ظرفیت تغییر سازمانی و تاب آوری مالی بر رابطه بین نوآوری تحول آفرین و اقتصاد مدور را مورد مطالعه قرار می دهد. مدل پیشنهادی و فرضیه های مرتبط با آن با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی (PLS SEM) مورد آزمون قرار گرفتند. این مطالعه بر اساس داده های جمع آوری شده در دو نوبت از ۲۴۲ نفر از مدیران ارشد، مدیران فناوری اطلاعات و مدیران عملیات شرکت های مستقر در یک مرکز کلیدی صنایع فناوری و تولیدی انجام شده است. یافته ها نشان می دهند که دانش مدیریتی و فنی هوش مصنوعی به طور قابل توجهی نوآوری تحول آفرین را افزایش می دهند که به نوبه خود اقتصاد مدور را بهبود می بخشد. علاوه بر این، قابلیت تغییر سازمانی و تاب آوری مالی رابطه بین نوآوری تحول آفرین و اقتصاد مدور را تقویت می کنند. این تحقیق با برجسته کردن نقش قابلیت های هوش مصنوعی در پرورش نوآوری تحول آفرین و ترویج پایداری از طریق اقتصاد مدور به حوزه قابلیت های هوش مصنوعی کمک می کند. علاوه بر این، بینش هایی در مورد چگونگی پشتیبانی تاب آوری سازمانی و مالی در کنار مهارت ها و دانش هوش مصنوعی از مدل های کسب و کار پایدار ارائه می دهد. از منظر کاربردی یافته های این پژوهش نشان می دهد شرکت های فعال در حوزه های فناوری و تولید ضمن تمرکز بر ایجاد ظرفیت های سازمانی منعطف و تقویت تاب آوری مالی، باید در راستای توسعه ی مهارت های مدیریتی و فنی مرتبط با هوش مصنوعی سرمایه گذاری کنند تا بتوانند از مزایای نوآوری های تحول آفرین بهره مند شده و از اقتصاد مدور حمایت نمایند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مهارت های مدیریتی و فنی ، نوآوری تحول آفرین ، تغییر سازمانی ، پایداری ، تاب آوری