تبیین پارادایم نوین تاب آوری فضایی در معماری مبتنی بر طراحی انعطاف پذیر در معماری داخلی

در عصر حاضر و پدیده جهانی شدن و شتاب شهرنشینی، گواه این مطلب است که بخش قابل توجهی از جمعیت جهان در آینده نزدیک در فضاهای شهری با متراژ محدود زندگی خواهند کرد. بنابراین توسعه راهکارهای نوآورانه برای بهینه سازی استفاده از فضا نه تنها یک نیاز فعلی، بلکه ضرورتی برای آینده محسوب می شود. این پژوهش با هدف ارائه تحلیلی جامع از تعامل دو رویکرد تاب آوری و انعطاف پذیری در معماری و بررسی تاثیر این دو بر کیفیت فضاها در معماری داخلی انجام شده است. همچنین اصول طراحی و فرصتهای موجود در کنار بهره مندی از فناوری های نوین و هوشمند سازی ساختمان در این حوزه مورد بررسی قرار گرفته تا زمینه ای برای توسعه راهکارهای بهتر در طراحی داخلی معاصر فراهم گردد. نتایج حاصل از این پژوهش که با رویکردی تحلیلی توصیفی به مطالعه تعاملات موثر تاب آوری و انعطاف پذیری می پردازد نشان می دهد که می توان نقشه راهی برای عبور از پارادایم های منسوخ و حرکت به سوی دو اصل بنیادین معماری تاب آور و طراحی انعطاف پذیر ارائه نمود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، انعطاف پذیری ، معماری داخلی ، فضای شهری ، طراحی انعطاف پذیر