رویکردهای روانشناختی و مدیریتی معلمان برای کنترل رفتارهای چالش برانگیز دانش آموزان ابتدایی

مدیریت رفتار دانش آموزان از مهمترین چالشهای نظامهای آموزشی است که همواره میان رویکردهای سنتی و نوین مورد بحث قرار گرفته است. روشهای سنتی نظیر تنبیه، تذکر مکرر یا محروم سازی از کلاس اگرچه در کوتاه مدت موجب کاهش رفتارهای نامطلوب می شوند، اما در بلندمدت پیامدهایی چون اضطراب، بی انگیزگی و پرخاشگری به همراه دارند و رابطه معلم و دانش آموز را تضعیف می کنند. در مقابل، رویکردهای نوین مبتنی بر روانشناسی مثبت و یادگیری اجتماعی-هیجانی با تمرکز بر تقویت رفتار مطلوب، آموزش مهارت های خودتنظیمی و ایجاد محیطی امن و حمایت گر به بهبود پایدار رفتار، انگیزه یادگیری و تعامل اجتماعی منجر می شوند. مداخلات مدرسه محور مانند SWPBIS با طراحی ساختار، حمایتی، آموزش معلمان و پایش مستمر، اثربخشی بیشتری در سطح کلان دارند. افزون بر این، فناوری و هوش مصنوعی با امکان پایش داده ها و ارائه آموزش شخصی سازی شده چشم اندازهای نوینی در مدیریت رفتار ایجاد کرده اند. هرچند چالش هایی همچون زیرساخت و حریم خصوصی وجود دارد، مداخلات فردی، گروهی و والد محور نیز با ارتقای مسئولیت پذیری، مهارت های اجتماعی و هماهنگی خانه و مدرسه به پایداری نتایج کمک می کنند. در مجموع، شواهد نشان می دهد که مدیریت موثر رفتار نیازمند رویکردی، جامع، مشارکتی و مبتنی بر شواهد است که ابعاد فردی، مدرسه ای، خانوادگی و فناورانه را در بر می گیرد.

کلیدواژه ها:

معلم ، ابتدایی ، ناهنجاریهای آموزشی ، محیط ، امن ، حمایتهای رفتاری ، مدیریت آموزشی