برنامه ریزی آموزشی و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس عشایر خوزستان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه ریزی آموزشی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس عشایر استان خوزستان است. زندگی عشایری به دلیل کوچ نشینی، پراکندگی جغرافیایی و محدودیتهای زیرساختی با چالشهای متعددی در حوزه آموزش و پرورش مواجه است؛ از این رو ضرورت دارد برنامه ریزی آموزشی به گونه ای انجام شود که متناسب با ویژگیها، نیازها و محدودیتهای این گروه باشد. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش پیمایشی انجام شد. داده ها بر اساس پرسشنامههای استاندارد از بین دانش آموزان و معلمان مدارس عشایری جمع آوری شد و سپس با استفاده از روشهای آماری تحلیل گردید. نتایج نشان داد که وجود برنامه ریزی آموزشی، جامع مانند طراحی تقویم متناسب با زمان کوچ، انتخاب محتواهای بومی سازی شده و آموزش معلمان آگاه به شرایط، عشایر تاثیر معناداری بر افزایش انگیزه تحصیلی، ارتقای عملکرد درسی، حضور فعال دانش آموزان در کلاس و کاهش نرخ ترک تحصیل دارد. در نتیجه میتوان گفت که بهبود کیفیت برنامه ریزی آموزشی، مشارکت مدیران و معلمان و استفاده از منابع محلی میتواند به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس عشایر خوزستان کمک کند و فرصتهای برابر آموزشی را برای این گروه محروم فراهم سازد، بنابراین پیشنهاد میشود سیاست گذاران آموزشی با توجه ویژه به شرایط منحصر به فرد عشایر در جهت تدوین و اجرای برنامه های آموزشی متنوع و کارآمد اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آموزشی ، پیشرفت تحصیلی ، مدارس عشایر