بررسی علل کاهش و افزایش امید به زندگی در بین دانش آموزان در مدارس

امید به زندگی، نیروی است که انسان را در برابر سختی ها و چالش های زندگی مقاوم می کند و از طرفی یکی از مهمترین عوامل موثر بر سلامت روان و رشد متعادل دانش آموزان در دوران تحصیل است. با توجه به تحولات اجتماعی اقتصادی و فرهنگی اخیر، چالش هایی همچون فشارهای خانوادگی، نارضایتی از مدرسه، مقایسه های اجتماعی و کاهش ارتباطات موثر، به تهدیدی جدی برای میزان امید در دانش آموزان تبدیل شده اند و عواملی مانند شکرگزاری و تمرکز بر جنبه های مثبت زندگی و ورزش و تغذیه سالم و... جزو روش های تقویت امید به زندگی به شمار می آید. این مقاله با هدف بررسی علمی و کاربردی چالش های مربوط به امید به زندگی در مدارس، به تحلیل عوامل موثر بر کاهش این احساس در دانش آموزان می پردازد و راهکارهایی را برای تقویت آن، به ویژه از منظر روانشناسی مثبت گرا و نقش معلمان، ارائه می دهد. در این مقاله از منابع علمی معتبر مانند نظریه امید اسنایدر، نظریه آموختگی اجتماعی، بندورا و همچنین مشاهدات میدانی نگارنده در کلاس اول دبستان استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، دانش آموزان ، مدرسه ، نقش معلم