نقش بنیادین خانواده و مدرسه در شاگردپروری

خانواده، بنیان اصلی اجتماع و سنگ بنای هویت هر فرد است و نخستین نهاد اجتماعی است که تامین کننده نیازهای روانی و جسمانی انسان می باشد. اولین پایه های تعلیم و تربیت در خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی گذارده می شود. وظیفه والدین تنها نگهداری از کودک نیست و باید او را برای ورود به یک جامعه بزرگ تر از جمله مدرسه آماده کنند و در واقع اولین مربیان کودک هستند. مدرسه یک نهاد آموزشی است که محیطی دانش محور را برای دانش آموزان فراهم می کند که در رشد تحصیلی، اجتماعی، عاطفی و جسمانی آن ها کمک کننده است. سرچشمه سعادت اجتماع و موفقیت مدارس در خانه است. در واقع خانواده و مدرسه در انجام وظایف تربیتی مانند دو جریان مکمل و همدل عمل می کنند و بیشترین تاثیر را در تربیت فرد داشته و شخصیت وی را شکل می دهند. شاگردپروری یک کنش و فرهنگ آگاهانه است که یک معلم یا استاد با تمهیدات برنامه ریزی شده، فراگیرانش را افرادی کارآمد و متخصص بار می آورد و آنان را برای ایفای نقش های متناسب علمی در جامعه و حل مسائل مختلف زندگی آماده می کند. این پژوهش به لحاظ هدف توصیفی – تحلیلی بوده و اطلاعات با عنایت به ماهیت و هدف پژوهش با مراجعه به کتب، مقالات و سایت های مرتبط جمع آوری شده است و هدف از آن بررسی اهمیت نقش دو نهاد اساسی جامعه یعنی خانواده و مدرسه در موضوع مهم شاگردپروری می باشد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، مدرسه ، شاگردپروری