مکتب سازی در سایه تربیت: تحلیل رویکردهای امام باقر (ع) در پرورش شاگردان نخبه

مکتب سازی در تاریخ اسلام، به ویژه در بستر تربیت نخبگان دینی، یکی از عوامل بنیادین در شکل گیری جریان های علمی و فکری به شمار می آید. امام محمد باقر (ع) به عنوان یکی از برجسته ترین پیشوایان علمی، با بهره گیری از رویکردی نظام مند در تعلیم و تربیت، توانست بنیانی مستحکم برای پرورش شاگردانی نخبه و تاسیس مکتبی پایدار در معارف دینی فراهم سازد. این مقاله با هدف بررسی رویکردهای تربیتی امام باقر (ع) و نقش آن در مکتب سازی، به مرور و تحلیل منابع معتبر تاریخی، روایی و پژوهش ها می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که امام باقر (ع) با سامان دهی حلقه های علمی، نه تنها به تربیت شاگردان توانمند پرداخت، بلکه زمینه های شکل گیری و تثبیت مکتبی علمی در معارف اسلامی را نیز فراهم ساخت. نتایج این مقاله می تواند به عنوان الگویی برای بازخوانی و الهام بخشی به نظام های آموزشی معاصر در حوزه علوم دینی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

امام باقر (ع) ، مکتب سازی ، نخبگان دینی