الگوی تاب آوری تربیتی در سیره امام سجاد(ع) با پرورش شاگردان امیدوار پس از واقعه عاشورا

پس از واقعه عاشورا و هم زمان با آغاز امامت علی بن حسین (ع)، حاکمان اموی بر شدت خفقان و فشارهای سیاسی بر فضای جامعه آن دوران، افزودند. این مقاله به بررسی الگوی شاگردپروری و تاب آوری تربیتی در سیره امام سجاد (ع) و نقش و تاثیر آن در فضای پس از واقعه عاشورا می پردازد. هدف اصلی این مقاله تحلیل عناصر و اصول تربیتی امام سجاد (ع) در تقویت روحیه مقاومت، امیدواری و توکل در شاگردان ایشان است. روش تحقیق، تحلیلی - مطالعاتی است و بر پایه شناخت متون تاریخی و روایی مرتبط با سیره پیشوای چهارم شیعیان استوار است. نتایج نشان می دهد که تمرکز بر ارزش هایی همچون صبر، استقامت، دعا و توکل، نقش مهمی در شکل گیری شخصیت های مقاوم و امیدوار در برابر چالش های زمان دارد. یافته ها نشان می دهد امام با بهره گیری از ابزارهایی مانند دعاهای صحیفه سجادیه، روایتگری واقعه کربلا و ایجاد شبکه های ارتباطی غیرمستقیم، شاگردانی را تربیت کرد که در شرایط خفقان اموی، به بازتولید گفتمان شیعی مبادرت ورزیدند. مطالعه حاضر می تواند راه کارهایی کاربردی برای توسعه الگوهای تربیتی مقاوم و امیدبخش در حوزه های مختلف تربیتی و فرهنگی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

امام سجاد (ع) ، تاب آوری ، شاگردان ، امویان ، عاشورا