بازخوانی مفهوم قرآنی «شاکله» در نظام شاگردپروری با تاکید بر نظریه فطرت و الگوی تربیتی اهل بیت علیهم السلام

پژوهش حاضر با هدف بازخوانی مفهوم قرآنی «شاکله» و تبیین نسبت آن با نظریه فطرت و الگوی تربیتی اهل بیت(ع) انجام شده تا مدلی برای نظام شاگردپروری اسلامی ارائه دهد. روش پژوهش تحلیلی-ترکیبی است که با تحلیل محتوای آیات قرآن، تفاسیر معتبر، و روایات اهل بیت(ع) به بررسی مفهوم شاکله و تطبیق آن با فطرت می پردازد. جامعه پژوهش شامل متون قرآنی، تفسیری، و روایی و از کتب معتبر روایی و مطالعات علمی معاصر در حوزه تربیت اسلامی است و نمونه گیری به صورت هدفمند از آنها انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فیش برداری سازمان یافته و روش تحلیل محتوا و تحلیل مقایسه ای برای استنتاج یافته ها به کار رفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که شاکله به عنوان چارچوب شخصیتی پویا و اکتسابی، میانجی بین فطرت الهی و کنش های بیرونی است و تربیت شاکله محور در سیره اهل بیت(ع) مبتنی بر فردمحوری، تناسب محتوا با ظرفیت متربی و هدایت تدریجی است. همچنین، غفلت از شاکله در نظام های آموزشی معاصر به آموزش محوری و افت انگیزشی و بی هویتی نسلی منجر شده است. نتیجه گیری پژوهش تاکید می کند که طراحی الگوی تربیتی مبتنی بر شاکله و فطرت، می تواند زمینه ساز رشد متوازن اخلاقی و معرفتی در نظام های آموزشی دینی باشد.

کلیدواژه ها:

شاکله ، فطرت ، شاگردپروری ، تربیت دینی ، سیره اهل بیت(ع) ، شخصیت