اعتماد به نفس در تربیت اسلامی کودک_نقش معلم و آموزه های دینی

اعتمادبه نفس، یکی از مولفه های بنیادین رشد روانی و تربیتی در کودکان است که تاثیر بسزایی در شکل گیری هویت، انگیزه درونی و توانایی مقابله با چالش های زندگی دارد. از منظر آموزه های اسلامی، اعتمادبه نفس نه صرفا یک احساس فردی، بلکه بخشی از شخصیت ایمانی انسان است که در ارتباط با مفاهیمی چون کرامت ذاتی، عزت نفس، توکل، و خودشناسی تعریف می شود. این مقاله باهدف تبیین نقش راهبردی معلم در پرورش اعتمادبه نفس دانش آموزان، به بررسی مبانی تربیتی اسلام در این زمینه پرداخته است. بر اساس یافته های پژوهش، معلم در نظام اسلامی صرفا انتقال دهنده دانش نیست، بلکه مربی شخصیت، ایمان و کرامت انسانی کودک است. از طریق رفتار محبت آمیز، ایجاد فضای امن روانی، شناسایی استعدادهای فردی و فرصت دادن برای تجربه و ابراز وجود، معلم می تواند نقش مهمی در تقویت عزت نفس و اعتماد درونی ایفا کند. همچنین، سیره پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) در برخورد با کودکان، الگویی کامل برای تعامل توام با احترام و مسئولیت سپاری است. در پایان، با تاکید بر آموزه های دینی و اسناد رسمی آموزشی چون سند تحول بنیادین، معلم به عنوان عامل کلیدی در تحقق تربیت تمام ساحتی معرفی می شود که وظیفه دارد اعتمادبه نفس را در بستر ایمان، معرفت و اخلاق پرورش دهد.

کلیدواژه ها:

اعتمادبه نفس ، معلم ، تعلیم وتربیت اسلامی ، عزت نفس ، کرامت انسانی ، سند تحول بنیادین