ارزیابی تطبیقی الگوهای بین المللی مدیریت بحران در مخاطرات طبیعی (زلزله): مورد مطالعه کاستی ها و نقاط قوت مراحل پاسخ اضطراری در زلزله ۲۰۲۳ ترکیه

افزایش بسامد و شدت بلایای گسترده نیاز به چارچوبهای نهادی تاب آور برای مدیریت شرایط اضطراری پیچیده را به طرز فزاینده ای آشکار ساخته است. این پژوهش به بررسی انتقادی پاسخ ملی ترکیه به زلزله های سال ۲۰۲۳ می پردازد و عملکرد آن را با الگوهای بینالمللی مدیریت بحران شامل پاسخ ایالات متحده به طوفان کاترینا (۲۰۰۵) و حکمرانی ژاپن در فاجعه توهوکو ۲۰۱۱ مقایسه میکند. هدف پژوهش ارزیابی کارآمدی معماری حکمرانی ترکیه در چارچوب چرخه مدیریت بحران (شامل مراحل کاهش ریسک، آمادگی پاسخ و بازسازی و شناسایی نقاط قوت و آسیب پذیریهای ساختاری آن است. از نظر روش شناختی مطالعه حاضر از رویکردی آمیخته بهره میبرد در بخش کمی تحلیل مقایسه ای با استفاده از نمره دهی وزنی، تحلیل مولفههای اصلی (PCA) و خوشه بندی مبتنی بر ۱۲ شاخص کلیدی پاسخ به بحران انجام شده است؛ در بخش کیفی تحلیل تماتیک ۱۹ سند رسمی و منبع دانشگاهی با بهره گیری از کدگذاری ساختاریافته صورت گرفته است. یافته ها نشان میدهد که ترکیه به ویژه از طریق وزارت آموزش ملی در بسیج سریع منابع تاکتیکی عملکرد قوی دارد، اما در زمینه هایی نظیر هماهنگی بین نهادی شفافیت، حقوقی و برنامه ریزی راهبردی برای بازسازی نسبت به نظامهای غیرمتمرکز و قانونمند ژاپن و ایالات متحده، ضعفهای سیستمی قابل توجهی دارد. پژوهش در نهایت با ارائه پیشنهادهای سیاستی در زمینه اصلاح ساختار، نهادی، قانون گذاری شفاف و تقویت مشارکت عمومی به ضرورت ارتقای تاب آوری نهادی در سناریوهای بحرانی آینده تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی بحران زلزله ترکیه ، ۲۰۲۳ ، مدیریت تطبیقی ، بحران ، تاب آوری نهادی ، نظامهای پاسخ اضطراری