نقش سبکهای آموزش تلفیقی (حضوری مجازی) در مدارس ابتدایی

در سال های اخیر، با پیشرفت فناوری های ارتباطی و آموزشی و تغییر شرایط جهانی، روش های آموزش تلفیقی که ترکیبی از آموزش حضوری و آموزش مجازی است، جایگاه ویژه ای در نظام های آموزشی پیدا کرده اند. این روش ها به ویژه در مقطع ابتدایی اهمیت فراوانی دارند، چرا که پایه ریزی مهارت ها و دانش های اساسی در این دوره صورت می گیرد و ترکیب روش های متنوع آموزشی می تواند موجب ارتقای کیفیت یادگیری شود. این مقاله به بررسی اثربخشی روش های آموزش تلفیقی در کلاس های ابتدایی می پردازد و مزایا، چالش ها و راهکارهای عملی اجرای موفق این شیوه آموزشی را تحلیل می کند. نتایج نشان می دهد که آموزش تلفیقی با بهره گیری بهینه از امکانات حضوری و مجازی، می تواند موجب افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، انعطاف پذیری در یادگیری و ارتقای مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان شود، هرچند نیازمند توجه به چالش هایی مانند دسترسی نابرابر به فناوری و مهارت معلمان در آموزش آنلاین است. در نهایت، اهمیت حمایت خانواده، آموزش مهارت های فناوری به معلمان و دانش آموزان، و طراحی محتواهای متناسب با شرایط هر دو محیط آموزشی مورد تاکید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی ، یادگیری ترکیبی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی ، آموزش ابتدایی ، فناوری آموزشی ، مشارکت دانش آموز ، اثربخشی آموزشی ، روش های نوین تدریس ، کیفیت یادگیری