نقش امیدواری در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

امیدواری یکی از مهم ترین مولفه های روان شناختی موثر بر پیشرفت تحصیلی محسوب می شود. تحقیقات داخلی متعدد نشان می دهد امید، به مثابه یک عامل کلیدی، موجب افزایش انگیزش، پشتکار، و انعطاف پذیری دانش آموزان در فرایند یادگیری شده و آنان را در مواجهه با چالش ها یاری می دهد. هدف این مقاله، مرور و تحلیل نظریه ها و پژوهش های داخلی پیرامون امیدواری و نقش آن در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایرانی است. با تکیه بر منابع فارسی و بدون اتکا بر آمار یا فرمول، سازوکارهای روان شناختی امید، عوامل تقویت کننده و راهبردهای عملی افزایش این مولفه در محیط خانواده و مدرسه مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج مرور ادبیات حاکی از آن است که امید، به عنوان یک نگرش فعالانه و برنامه محور نسبت به آینده، عملکرد تحصیلی را از طریق افزایش خودکارآمدی و تداوم تلاش، بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

امیدواری ، تحصیلی ، دانش آموزان ، عملکرد