اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری، همجوشی فکر- عمل و اجتناب تجربه ای در افراد مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری، همجوشی فکر- عمل و اجتناب تجربه ای در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بودند. بر اساس نمونه گیری در دسترس ۳۰ فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. روش پ‍ژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نشخوار فکری (نولن- هوکسما، ۱۹۹۱)، پرسشنامه همجوشی فکر- عمل (شفران و همکاران، ۱۹۹۶) و خرده مقیاس اجتناب تجربه ای از پرسشنامه پذیرش و عمل (هیز و همکاران، ۲۰۰۴) استفاده شد. روش تجزیه وتحلیل داده ها شامل آماره های توصیفی میانگین و انحراف معیار و آماره های استنباطی شامل تحلیل کوواریانس یک متغیری و چندمتغیری بود. بر طبق نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس یک متغیری (آنکوا) و چند متغیری (مانکوا) درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری موجب کاهش نشخوار فکری (۰۰۱/۰ p < و ۲۳/۱۹۵ =F)، همجوشی فکر- عمل (۰۰۱/۰ p < و ۱۷/۲۳۲ =F) و اجتناب تجربه ای (۰۰۱/۰ p < و ۲۷/۱۸۹ =F)، در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز شد.