تاثیر روش تدریس معکوس بر کیفیت یادگیری در درس ریاضی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر کیفیت یادگیری دانش آموزان پایه ششم دختر شهر مرودشت در درس ریاضی انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش شناسی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون همراه با گروه گواه طراحی گردید. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم شهر مرودشت بود و نمونه ای ۵۰ نفره با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شد؛ به طوری که دو مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و دانش آموزان هر مدرسه به گروه آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. گردآوری داده ها از طریق دو پرسشنامه استاندارد پرسشنامه کیفیت یادگیری رحمانی آخکند (۱۳۸۹) انجام شد. مداخله آموزشی در گروه آزمایش طی ده جلسه با استفاده از بسته آموزشی شامل فیلم تدریس معلم، نرم افزارهای آموزشی، تمرین ها و تکالیف سازمان دهی شد ، در حالی که گروه کنترل به روش سنتی آموزش دید. پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس یک متغیره و چندمتغیره در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته ها نشان داد که روش تدریس معکوس بر کیفیت یادگیری دانش آموزان پایه ششم تاثیر مثبت دارد. روش تدریس معکوس بر ابعاد کیفیت یادگیری (نگرش ها و ادراکات، بسط و اصلاح دانش، عادت های ذهنی) تاثیر مثبت و معنادار دارد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تدریس معکوس به عنوان یک روش فعال و دانش آموزمحور می تواند کیفیت یادگیری دانش آموزان در درس ریاضی را بهبود بخشد و برای معلمان، مدیران و برنامه ریزان آموزشی در طراحی کلاس های فعال و استفاده از روش های نوین تدریس مفید باشد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس معکوس ، کیفیت یادگیری