تاثیر آموزش های مبتنی بر فناوری بر توسعه مهارت های پژوهشی

با پیشرفت های چشمگیر فناوری اطلاعات و ارتباطات، آموزش های مبتنی بر فناوری به عنوان یکی از موثرترین روش ها برای تقویت مهارت های پژوهشی در دانشجویان و پژوهشگران مطرح شده است. این نوع آموزش ها با بهره گیری از ابزارهای دیجیتال، شبیه سازی های تعاملی، پایگاه های داده علمی و نرم افزارهای مدیریت تحقیق، فرصت هایی را فراهم می آورد که فراگیران بتوانند فرآیندهای پژوهشی را به صورت عملی تجربه کنند و توانمندی های تحلیلی، ارزیابی منابع، تفکر انتقادی و مدیریت اطلاعات خود را ارتقا دهند. پژوهش های اخیر نشان می دهد که یادگیری فعال مبتنی بر فناوری نه تنها انگیزه و مشارکت دانشجویان را افزایش می دهد، بلکه موجب تقویت مهارت های جستجو، تجزیه و تحلیل داده ها و ارائه یافته های پژوهشی به صورت نظام مند نیز می شود. علاوه بر این، آموزش های دیجیتال امکان بازخورد فوری و تعامل پویا با محتوا و مربیان را فراهم می کند که به تثبیت دانش و توسعه مهارت های عملی پژوهشی کمک شایانی می نماید. با توجه به اهمیت پژوهش و نقش آن در توسعه علمی و اجتماعی، ادغام فناوری در فرآیند آموزش پژوهش، گامی ضروری در ارتقای کیفیت یادگیری و توانمندسازی پژوهشگران آینده محسوب می شود. نتایج این بررسی نشان می دهد که برنامه های آموزشی مبتنی بر فناوری، به ویژه آن هایی که رویکردهای تعاملی و پروژه محور دارند، تاثیر قابل توجهی بر توسعه مهارت های پژوهشی فراگیران دارند و می توانند زمینه ساز شکل گیری پژوهشگران مستقل و خلاق باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر فناوری ، مهارت های پژوهشی ، یادگیری فعال ، تفکر انتقادی ، آموزش دیجیتال ، توانمندسازی پژوهشگران