معاد در صحیفه سجادیه

باور به معاد یکی از بنیادیترین ارکان معرفت اسلامی است و همواره در سخنان و دعاهای معصومان )ع) مورد تاکید قرار گرفته است. در این میان، صحیفه سجادیه که مجموعهای از عمیقترین مناجاتهای عرفانی و تربیتی است، تصویری دقیق، ژرف، چندلایه و تربیتمحور از حقیقت معاد ارائه میدهد. این مقاله با رویکرد توصیفی–تحلیلی، با استناد به دعاهای متعدد صحیفه سجادیه، ابعاد مختلف معاد همچون قیامت، حسابرسی، تجسم اعمال، نقش رحمت الهی، شفاعت، تاثیر باور به آخرت بر اخلاق فردی، اجتماعی و سیاسی انسان و کارکرد تربیتی یاد قیامت را بررسی میکند. نتایج نشان میدهد امام سجاد (ع) معاد را محور اصلی تحول روحی و اصلاح انسان میداند.

کلیدواژه ها:

معاد ، باور