نقش معلمان ابتدایی در شکل گیری نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه

هدف این مقاله، بررسی نقش محوری معلمان ابتدایی در شکل گیری و تثبیت نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه است. دوره ابتدایی، سال های پایه تحصیلی را شامل می شود و اولین تجربه رسمی و طولانی مدت کودکان با محیط آموزشی را رقم می زند. در این دوره حساس، معلم ابتدایی نه تنها وظیفه آموزش مفاهیم درسی را بر عهده دارد، بلکه به عنوان یک الگوی رفتاری، حامی عاطفی، و تسهیل گر اجتماعی، تاثیر عمیقی بر شکل گیری دیدگاه، احساسات، و انگیزه دانش آموزان نسبت به یادگیری، مدرسه، و حتی آینده تحصیلی آن ها می گذارد. این مقاله با بهره گیری از روش مرور ادبیات، پژوهش های انجام شده در زمینه روانشناسی تربیتی، جامعه شناسی آموزش، و تعلیم و تربیت را مورد تحلیل قرار می دهد تا ابعاد مختلف این تاثیر را روشن سازد. یافته ها نشان می دهند که ویژگی های شخصیتی معلم، سبک های تدریس، مهارت های ارتباطی، توانایی ایجاد محیط کلاسی مثبت، و رویکرد او به تفاوت های فردی دانش آموزان، همگی عوامل تعیین کننده ای در شکل گیری نگرش های مثبت یا منفی کودکان نسبت به مدرسه هستند. تاکید بر ایجاد روابط مثبت معلم-دانش آموز، تقویت خودکارآمدی، پرورش خلاقیت، و توجه به ابعاد عاطفی و اجتماعی در کنار جنبه های شناختی، از جمله راهکارهای پیشنهادی برای معلمان است. این مقاله بر لزوم سرمایه گذاری بر آموزش و توانمندسازی معلمان ابتدایی تاکید می کند تا بتوانند نقشی موثرتر در پرورش دانش آموزانی با نگرش مثبت به یادگیری و حضور فعال در مدرسه ایفا کنند، که این امر به نوبه خود، به موفقیت های تحصیلی و رشد جامع کودکان در آینده منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معلمان ابتدایی ، نگرش دانش آموزان ، مدرسه ، یادگیری ، دوره ابتدایی