تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر بهبود روابط بین فردی در کلاس درس

در دنیای امروز، آموزش و پرورش تنها به انتقال مفاهیم علمی محدود نمی شود، بلکه یکی از ابعاد حیاتی آن، تربیت اجتماعی و پرورش مهارت های بین فردی در کودکان به ویژه در مقطع ابتدایی است. مهارت های اجتماعی، مجموعه ای از رفتارهای آموختنی هستند که افراد را قادر می سازند تا روابط مثبت، موثر و سازنده ای با دیگران برقرار کنند. این مهارت ها شامل گوش دادن فعال، همدلی، همکاری، احترام به دیگران، کنترل هیجانات، حل تعارض و برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی موثر می باشند. در این پژوهش، به بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر بهبود روابط بین فردی دانش آموزان در کلاس درس پرداخته ایم. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی در یکی از مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۵ بوده و از میان آن ها نمونه ای ۴۰ نفره به صورت تصادفی انتخاب شد که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه روابط بین فردی کودکانه و چک لیست مشاهده رفتارهای اجتماعی در کلاس بود. نتایج تحلیل آماری با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی تاثیر معناداری بر بهبود روابط بین فردی دانش آموزان دارد. به طور خاص، سطوح همکاری، همدلی، احترام به همسالان و کاهش تعارض های درون کلاسی در گروه آزمایش به طور چشمگیری افزایش یافت. این یافته ها تاکید می کنند که گنجاندن آموزش مهارت های اجتماعی در برنامه درسی مدارس ابتدایی می تواند نقش مهمی در ارتقاء کیفیت تعاملات بین دانش آموزان و بهبود فضای روانی-اجتماعی کلاس ایفا کند. در پایان، پیشنهاداتی کاربردی برای معلمان، مشاوران مدرسه و طراحان برنامه درسی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، روابط بین فردی ، آموزش ابتدایی ، تعامل اجتماعی ، فضای کلاسی ، همدلی ، همکاری ، روان شناسی تربیتی ، پیشگیری از تعارض ، آموزش مهارت های زندگی